ем

[ييم]

т. хӯроки ғалладонагӣ ва равғанноки ҳайвоноти хонагӣ; ему алаф // ему хошок хӯроквории ҳайвонот монанди ҷав, беда, алаф ва ғ.

◊ аз охури баланд ем хӯрдан олимақомона зиндагӣ кардан, ҳаёти ашрофона ба сар бурдан